Geschiedenis V.V. De Raven
Over “Excelsior” en “Voorwaarts”
In de jaren ’20 werden al regelmatig wedstrijden gespeeld tussen een aantal Luyksgestelse jongens en clubs uit omliggende dorpen.
De jongens noemde zich “Excelsior”. Omdat de wedstrijden allemaal onderling geregeld werden, verdween na verloop van tijd
de animo hiervoor en dat betekende het einde van “Excelsior”.
Een aantal voetballers kon dit niet verkroppen en zocht hun heil bij voetbalclub “Voorwaarts” uit de Weebosch, evenals enkele spelers
van het dorpje Bergeijk. Met de komst van deze jongens boekte “Voorwaarts” enkele grote successen. Het deed de Luyksgestelse jongens
vervolgens beseffen dat er talent in huis was. Genoeg talent om er een competitief Luyksgestels team van te maken,
dat zou kunnen meedoen aan de competitie van de intussen opgerichte Kempische Voetbalbond. De voetbalhelden van Luyksgestel waren geboren. Ze verlieten “Voorwaarts” en richtten een eigen Luyksgestelse voetbalvereniging op.
Een naam voor de voetbalvereniging
Voor velen klinkt de naam De Raven zo vertrouwd in de oren dat men zicht niet voor kan stellen dat er ooit lang is nagedacht
voordat uiteindelijk “De Raven” als naam van de vereniging werd gekozen. Omdat de jongens als clubkleur zwart
hadden gekozen, (de goedkoopste kleur omdat de voering van oude binnenjassen gebruikt kon worden om er shirtjes en broekjes van te maken)
werden een aantal originele namen verzonnen, zoals “de Kraaien“,“de Merels“ en “de Spreeuwen“. Het was vervolgens Toon Vermeulen die de naam “De Raven“ lanceerde. Door het veelvuldig wassen van het “binnenvoeringtenue“ waren de zwarte shirtjes en broekjes in korte tijd niet meer om aan te zien.
Omdat het financieel wat beter ging met de jongens besloten ze tot de aanschaf van een groen-witte combinatie. Zie daar het ontstaan van de groen-witte Raven!
Voetbalveld
Wie tegenwoordig het sportcomplex van V.V. De Raven betreedt, treft een pracht hoofdveld aan met een zitplaatsentribune, een bijveld, een trainingsveld, kleedkamers en een kantine. Vroeger was men echter al heel gauw tevreden met een knollenveld. Ooit geweten dat de spelers van De Raven zo’n veld destijds ook nog zelf moesten aanleggen? Maandenlang, avond na avond, trokken de Ravenjongens met kruiwagens van café ’t Smedje via de Groenstraat naar de Lommelsedijk om uiteindelijk een redelijk geëgaliseerd veld op te leveren. Met geel zand werd de belijning aangebracht. De beide doelen werden van hout gemaakt. Dat was dan het voetbalveld.
Katholieke voetbalvereniging
In het jaar van oprichting speelde De Raven alleen vriendschappelijke wedstrijden. De resultaten van de wedstrijden waren echter van dien aard
dat het volgend jaar aansluiting werd gezocht bij de Kempische Voetbalbond. Deze bond was in de jaren twintig opgericht met het doel
in de Kempen in competitieverband te voetballen zonder daarbij de gewoonten en gebruiken van het –katholieke- land uit het oog te verliezen.
Dat betekende dat het voetballen op zondag, ook in Luyksgestel, op de tweede plaats kwam. Voorop stonden de katholieke verplichtingen,zoals twee keer per zondag naar de kerk!
In het begin van de jaren ’30, begon de katholieke kerk de zelfstandigheid van de Kempische voetbalbond te ondergraven. De kerk had in de bisdommen R.K. Bonden opgericht met Roomsch Katholieke Federatie
als overkoepelende organisatie. Het oogmerk van de kerkelijke overheid
was op alle rooms-katholieke leest geschoeide voetbalclubs onder één vlag te brengen. De Kempische voetbalbond hield op te bestaan.
Later zou het echter ook afgelopen zijn met de katholieke bonden toen ze werden opgenomen in de K.N.V.B.
Nieuwe accommodatie
De Raven was reeds in 1937 verhuisd van het ‘voetbalveld’ aan de Lommelsedijk naar het veld achter het toenmalige café van Scheerens (de Drie Linden).
Doordat het veld van De Raven na de oorlog overbelast werd met wedstrijden
en trainingen, verslechterde het ook aanzienlijk. In 1949 namen Harrie Peels (voorzitter) en Cor in ’t Veld (secretaris/penningmeester) het roer over. Zij kregen het voor elkaar dat de gemeente het veld zou bewerken en de accommodatie zou uitbreiden met een trainingsveld.De gemeente zou zo grondig te werk gaan dat De Raven voorlopig ergens anders moesten gaan voetballen. Weer op een weiland! Uiteindelijk duurde het twee seizoenen voordat de nieuwe accommodatie opgeleverd kon worden. Toen het eenmaal zover was, bij het begin van de competitie 1952/1953, bleek het geduld beloont te zijn. Met een wedstrijd tussen Lommel en Bladella werd het vernieuwde sportpark in gebruik genomen. De Raven had nu een prachtig speel- en trainingsveld waarop elke bezoekende club jaloers was.
De sportieve hoogtepunten op een rij
Vanaf dat seizoen (52/53) heeft De Raven heel wat diepte- en hoogtepunten meegemaakt.Hoogtepunten van voornamelijk het eerste elftal, het vaandelteam:
1953
De Raven 1 wordt kampioen en dringt door tot de eerste klasse van de Brantse Bond.
1957
Na zeven wedstrijden, waarbij De Raven al vijf punten achter staat op de koploper, komt een ommekeer. De Raven rukt op en nestelt zich bovenaan de ranglijst. Er volgt een allesbeslissende wedstrijd tegen Riethoven,
die (gelukkig voor de ongekende share supporters) gewonen wordt.
Kampioen! Promotie naar de vierde klasse KNVB gaat echter niet door
omdat men in de promotiewedstrijden net iets te kort komt.
1961
Half Luyksgestel kijkt toe hoe de groen-witten Estria zowat van het veld spelen.
Een klinkende overwinning van 8-1 bekroont de overgang
naar de vierde klasse van de KNVB. Een lang gekoesterde wens gaat eindelijk in vervulling.
Tot 1970 blijft De Raven in de vierde klasse van de KNVB.
Nadat ze dan negen jaar in deze klasse heeft gespeeld,
degraderen ze helaas weer naar de eerste klasse van de Brabantse Bond.
1989 Na twee periodetitels, wordt in de wedstrijd tegen
ZSC de kampioenstitel binnengehaald onder leiding van Piet Wouters.
De laatste twee wedstrijden worden als een formaliteit afgewerkt,
hetgeen niet bij iedereen in goede aarde valt.
Maar Piet Wouters komt zijn woorden na;
“binnen twee jaar maak ik De Raven kampioen”!
De Raven eindelijk weer in de vierde klasse van de KNVB!
1990 Het vertrek van drie belangrijke spelers maakt het seizoen 1989/1990 extra zwaar. De laatste wedstrijd van het seizoen moet gewonnen worden om in de vierde klasse te blijven. De Raven verliest echter van RPC, zodat degradatie naar de eerste klasse (107) weer eens een feit wordt.
1991 De Raven 1 eindigt op een niet verwachte vierde plaats in de eindrangschikking van de klasse 107.
1992 Tegen Maarheeze behaalt De Raven de derde periode.
De beslissingswedstrijd tegen DVS uit Aalst wordt gespeeld op het (neutrale) terrein van Dommelen, onder enorme belangstelling van vooral het Luyksgestelse publiek. Vanaf de eerste minuut is De Raven de betere ploeg en wint deze wedstrijd met 2-0, hetgeen dus promotie betekent naar de vierde klasse KNVB!
1998 De Raven kende ook dit jaar weer een goede start wat uiteindelijk resulteerde in een derde plaats in de eerste periode.
De laatste wedstrijden van het seizoen 1997/1998 zijn dan ook wedstrijden om niet snel te vergeten. De wedstrijd tegen DOSKO, maar natuurlijk de beslissingswedstrijd tegen Hulsel die als gevolg van een gedeelde eerste plaats in de competitie op het sportpark van Hapert werd gespeeld. Ongeveer 2000 toeschouwers zagen De Raven al bij rust met 3-0 leiden en toen het fluitsignaal had geklonken en er een 5-1 op het scorebord stond vermeld kon het grote feest los gaan barsten. Kampioenschap met promotie naar de DERDE KLASSE.
Evenals ons eerste elftal heeft ook ons vierde elftal het kampioenschap behaald.
1999 De Raven kent in tegenstelling tot andere jaren geen goede start,
2 wedstrijden, 0 punten waarbij de 10-0 nederlaag tegen Marvilde De Raven lang achtervolgt. Hierna volgt een serie van overwinningen en De Raven wordt uiteindelijk voor de eerste periode door Marvilde slechts op basis van het doelsaldo naar de tweede plaats verwezen. De Raven staat met 15 punten uit 10 wedstrijden tijdens de winterstop op een vierde plaats met slechts 3 verliespunten minder dan de nummer tien, een mogelijke degradant. Na de 4-0 winst op ESV wordt meer en meer naar de bovenkant van de ranglijst gekeken. er volgen vele thuisoverwinningen op rij en uiteindelijk zal de strijd om het kampioenschap gaan tussen Rood-Wit Veldhoven en De Raven. Een bloedstollende ontknoping volgt: De Raven speelt zijn beste helft van het seizoen en wint met 4-1 van Heeze. Wilhelmina Boys – Rood-Wit Veldhoven eindigt 10 minuten later in een gelijkspel en een ontlading van vreugde bij een ieder die De Raven een warm hart toedraagt volgt. Het kampioenschap in de derde klasse is een feit en een groot feest barst los. Nooit eerder heeft ons vaandelteam in de TWEEDE KLASSE gespeeld.
2000 Erik van der Palen heeft onze vereniging (na 5 jaar) verlaten en wordt opgevolgd door Erik van Rooij. Ons vaandelteam heeft het zwaar dit jaar.
Mede door de te kleine selectie is ons eerste elftal er niet in geslaagd om zich te handhaven in de tweede klasse.
2005 Degradatie was onafwendbaar ondanks de komst van enkele jeugdspelers en routine in het elftal. De eerste vier wedstrijden bleven we met vier gelijke spelen ongeslagen. De wedstrijd tegen Bergeijk was van cruciale waarde.Helaas werd deze partij met verlies afgesloten waardoor we in de onderste regionen belanden, en bleven. Na de winterstop heeft het team getracht om wederom een poging te wagen voor behoud van de derde klasse. Ondanks dat we vaak het betere van het spel hadden, thuis Bladella, Dosko en uit tegen Bergeijk, werden deze wedstrijden in de laatste minuten in het nadeel beslist. De laatste wedstrijd uit tegen SBC waren we teveel afhankelijk van onze concurrentie waardoor degradatie een feit was.
